ในวันที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2546 เวลา 16.00 น. เจ้าหน้าที่ของเรือนจำกลางบางขวางได้เบิกตัวทั้งบุญลือ, พันพงษ์ ,วิบูลย์ ในความผิดฐานค้ายาเสพติด และพนม ทองช่างเหล็ก ในความฐานฆาตกรรมแสงชัย ทองเชื้อ ขณะรับประทานอาหารพร้อมกับพวกที่อำเภอสวี เมื่อปี พ.ศ. 2542 ออกจากแดนที่ 1 ของเรือนจำกลางบางขวาง[9] เพื่อเเจ้งผลฎีกาทูลเกล้าขอพระราชทานอภัยโทษ[10] โดยให้ทำพินัยกรรมและโทรศัพท์สั่งเสียญาติ ซึ่งพนมเป็นคนเดียวที่โทรศัพท์เพื่อสั่งเสียญาติ ส่วนอีกสามคนไม่ได้โทรศัพท์สั่งเสีย แต่เขียนพินัยกรรม หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่เรือนจำได้ยกอาหารมื้อสุดท้ายมาประกอบด้วยต้มข่าไก่, แกงเขียวหวานลูกชิ้นปลากราย, แกงหน่อไม้, บัวลอยแก้ว, บัวลอยเผือก, ฟักทองต้ม และส้มเขียวหวาน แต่ไม่มีใครรับประทาน โดยได้ขอสูบบุหรี่แทน ถัดจากนั้นผู้อำนวยการส่วนควบคุมส่วนที่2 ได้อ่านคำสั่งยกฎีกา และนำตัวไปฟังเทศน์กับพระครูศรีนนทวัฒน์[11] ก่อนจะนำตัวบุญลือกับพันพงษ์ ขึ้นรถกอล์ฟไปยังศาลาเย็นใจแล้วปิดตาพร้อมกับให้ดอกไม้ธูปเทียน แล้วนำตัวเข้าไปในอาคารสถานที่หมดทุกข์ ซึ่งเป็นอาคารประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าซึ่งถูกปรับปรุงให้รองรับการฉีดสารพิษเนื่องจากอาคารฉีดสารพิษยังสร้างไม่เสร็จ[12] โดยบุญลือถูกประหารชีวิตขณะอายุ 53 ปี ส่วนพันพงษ์ถูกประหารชีวิตขณะอายุ 45 ปี หลังจากการประหารชีวิตบุญลือและพันพงษ์ด้วยการฉีดสารพิษ จึงวิบูลย์และพนมขึ้นรถกอล์ฟไปประหารชีวิตพร้อมกัน โดยวิบูลย์ถูกประหารชีวิตขณะอายุ 53 ปี ส่วนพนมถูกประหารชีวิตขณะอายุ 32 ปี โดยการประหารชีวิตนักโทษทั้งหมดใช้เวลา 25 นาที[13] จากนั้นได้นำศพของนักโทษทั้งสี่คนใส่โลงเย็น แล้วเก็บไว้เป็นเวลา 12 ชั่วโมงก่อนนำศพออกจากเรือนจำในวันรุ่งขึ้น[14][15] โดยการประหารชีวิตครั้งนี้นับเป็นการประหารด้วยการฉีดสารพิษครั้งแรกของประเทศไทย[16][17]